Sietse Vissers rolde, na een avond stevig feesten, per ongeluk zijn bed uit en kwam tot stilstand bij het raam. Keek wat wazig naar de wei met pony’s.
Vroeg zich vervolgens af of hij misschien iets teveel gedronken had de dag ervoor. Wreef in zijn ogen.
Keek nog een keer… en ging toen maar eens buiten kijken.
Want daar was ze, echt waar. Bambi in hoogsteigen persoon. Stond te grazen tussen de pony’s alsof ze nooit anders gewend was geweest in haar jonge leven.
Sterker nog: toen Sietse en zijn vader met grote ogen naar haar keken keek ze zo mogelijk nog verbaasder terug. Wát nou. Ik woon hier toch?
In de daarop volgende uren, dagen, maanden, bijna-jaar forenst Bambi heen en weer tussen het gras van de familie Vissers en dat van de buren, de familie Van Bergen.
Hoe ze van wei verwisselt is nog niet helemaal duidelijk: kruipt ze onder het schrikdraad door of heeft ze talent als toekomstig springpony?
Vanaf dag één in de wei is ze er namelijk van overtuigd dat ze gewoon pony is.
Niks inburgeringscursus.
Als de veulens aan het spelen zijn doet ze mee en zo af en toe incasseert ze een venijnige blik en/of een paar tanden in haar achterste met onverschillige blik.
Ja mam, denkt ze dan.
Ze weet precies wanneer en waar ‘de anderen’ bijgevoerd worden. Dan is ze er altijd bij. Ontbijt bij Stal Keizershof, diner bij Stal Vissershof. Of omgekeerd.
Volgens de laatste berichten eet Bambi nu de voerbak leeg; de veulens staan er bedremmeld naar te kijken. Bambi Rules.
Bij het maken van de foto’s waren trouwens lang niet alle pony’s in de wei. Ze werden namelijk keuringsklaar gemaakt; dus gewassen, geknipt, gestiekt…
Bambi heeft deze activiteiten van dichtbij bekeken. ‘Ik denk dat Bambi zo de vrachtwagen in wandelt’, zei Sietse.
Maar dat deed ze toch niet. Want ze mag dan misschien wel een kleine identiteitscrisis hebben:
gek is ze zeker niet.
Pony’s uit de wei?? Meer voer voor Bambi in de voerbak!
Wil je mijn blog volgen?
Like de pagina ‘Fotografie Leontien Ruissen, blog’ op Facebook!
