Een aantal weken geleden kreeg ik een telefoontje van Denise Methorst van het Welsh Pony en Cob Stamboek. Ze vroeg of ik eventueel de standfoto’s van de driejarigen zou willen maken op de CHK… Verrassing!! ….want het was al heel wat jaren geleden dat ik de laatste keer gefotografeerd had voor het Welsh Stamboek en de WPCV…
Ooit had ik zelf een valkkleurige Welsh Cob merrie: Trevallion Little Rose. Schuchter was ze en erg eenkennig. Haar eerste veulen bij mij (uit Nebo Sportsman) was Morwen Collin. Wat een schatje was dat. Een soort van ‘oude ziel’, die vanaf dag één op aarde eigenlijk alles normaal vond. Later zou hij een aantal malen Zeeuws kampioen dressuur worden (t/m Z-niveau) met Tessa Baaijens-Vd Vrie.
De merrieveulens die Rose kreeg, Rosita en Ravenna, hadden meer het onzekere karakter van moeders.
Met mijn toenmalige vriend ging ik naar de moeder van Little Rose kijken in Wales. We waren nog maar een half uur op bezoek bij Carol en Richard Jones toen ze me uitnodigden mee te gaan naar de Royal Welsh Show later dat jaar. En het duurde ongeveer een halve seconde voor ik ‘Yes please’ jubelde…
De Royal Welsh Show….
Ik ben er een keer of zes geweest. Herinneringen die me zo te binnen schieten:
De vlucht naar Cardiff bij mijn eerste bezoek was mijn vuurdoop in een vliegtuig. Een klein dingetje met acht passagiers en de piloot en co-piloot zo voor me. We hadden voor het opstijgen drie kwartier vertraging due to weather-circumstances. Tijdens de vlucht vloog de cola uit mijn bekertje door de lucht en op mijn broek door de turbulentie.
De cottage van Carol en Richard, hun border collies, de Cobs in de wei.
’s Morgens belachelijk vroeg over de brug van Builth Wells rijden (trailer met Cobs achter de auto) en dan kippenvel krijgen bij het zien van de heuvel waar alle trailers en vrachtwagens geparkeerd stonden.
Fotograferen voor het WPCV in de main ring…. een hachelijke zaak met al die stuiterende Welsh Cobs…
Nooit weten wat ik moest eten op de showground omdat eigenlijk alles er vooral vet en smerig was….
Vee in alle soorten en maten. Enorme stieren met ringen in hun neus en varkens die klappen met een stok op hun kont kregen.
Kippenvel en andere emoties tijdens de hengstenklasses. Bij het publiek en bij ondergetekende. Geweldige sfeer, het dak ging er elke keer weer af.
Prins Charles die zo nodig moest landen in de hoofdring zodat de hele keuring platgelegd werd. Ik weet nog steeds niet wat hij precies kwam doen. Volgens mij weet niemand dat. Wel weet ik nog dat ik letterlijk tranen met tuiten gelachen heb om de honende opmerkingen van de Welshmen op de tribune. De Engelsen daarentegen waren erg enthousiast met overdreven gilletjes: ‘Hi Charley!!!!’
Vijf uur lang niet naar de wc kunnen omdat je buren anders letterlijk zouden moeten vechten voor je stoel op de tribune.
Het boek ‘Riders’ (Jilly Cooper) kopen tijdens een stop, die keer dat ik met de ‘Welsh-bus’ meeging. Daarna proberen neutraal te kijken tijdens het lezen en vooral niet te blozen want mijn mede-passagiers zagen alles…
Bij Carol en Richard brood krijgen wat gezellig samen met witte bonen door tomatensap dreef. Maar ook warme appeltaart met vla!!
Ziekenauto´s die af en aan reden in het jaar dat het zo bloedheet was in Builth. De één na de andere Brit stortte in door de hitte. Waren ze niet gewend….
Aan het eind van de week zo moe zijn dat je in slaap valt op een baal stro bij de geiten….
Enzovoorts, enzoverder…. Ik kan nog uren doorgaan!!
Dankzij Harold, Denise en het Welsh Pony en Cob Stamboek mocht ik weer even back to my roots. Ik vond het erg leuk. Oude liefde roest dus echt niet!!
Op de foto: Stella Calvin ; eig. Regina van t Hul
Vind je dit item leuk en/of wil je dat ik meer items ga maken? Klik dan hieren vervolgens op de Vind Ik Leuk knop onder de foto!
Dank je!
Foutje gezien? Geef het even aan me door, ik ben je er dankbaar voor!
